Jan Jimmink
appartementbewoner in zorgboerderij Dijkgatshoeve
Jan Jimmink is 39 jaar en woont in een van de negen appartementen op Dijkgatshoeve. Een woonzorgboerderij in Wieringerwerf. Naast vierentwintiguurs zorg aan mensen met een verstandelijke beperking, biedt de boerderij ook een thuis aan mensen die gebaat zijn bij een leven in de luwte.
'Vanwege mijn psychische problematiek zocht ik in 2011 naar een plek waar ik met meer gelijkgestemden kon wonen en waar ik enige vorm van zorg zou hebben. Ik woonde toen al tien jaar op mezelf in Schagen, maar vanwege mijn dwang- en angststoornis ging dat niet meer. Gelukkig kon ik hier op Dijkgatshoeve terecht. Mijn appartement kijkt uit op de weilanden en dat vind ik prettig, want het geeft me rust. Ik werk hier ook, in de stal bij de koeien. Dat is het meest vertrouwd, omdat ik ben opgegroeid op een regulier melkveebedrijf, maar ik vind het ook het leukste om te doen. Samen met wat anderen geef ik de koeien hun voer en strooi ik de stallen op. Verder onderhoud ik de machines en doe ik trekkerwerk. Naast mijn werk in de stal begeleid ik een aantal mensen die op de twee groepen beneden wonen. De meeste mensen kunnen wel zelfstandig werken, maar we hebben ook een jongen met het syndroom van Down. Hij vraagt best veel aandacht en ik vind het leuk om hem te ondersteunen. Verder begeleid ik op vrijdag altijd iemand die verstandelijk ongeveer drie jaar oud is en continu hulp nodig heeft. En op zaterdag, als ik boodschappen ga doen, neem ik iemand van de groep mee, een man met een verstandelijke beperking en dan gaan we naar Van der Valk in Wieringerwerf en drinken we een kop koffie. Dat vinden we allebei gezellig. Dat ik het leuk vind om met mensen te werken, ontdekte ik eigenlijk toen ik op een zorgboerderij in Schoorl werkte. Voordat ik op Dijkgatshoeve terecht kwam, werkte ik als bedrijfsadviseur in een melkveehouderij. Toen dat niet meer ging ben ik aan de slag gegaan bij Scorlewald. Ik woonde toen nog wel op mezelf maar deed daar maatschappelijk werk. Daar ontdekte ik dat ik er talent voor heb. En ik ben blij dat ik dat hier weer in kan zetten.'
Indicatie
'Ik ontvang een ziektewet uitkering en ik heb een indicatie voor dagbesteding. Ik werk hier dus op vrijwillige basis en daarmee mag ik hier zijn. Wat ik fijn vind aan Dijkgatshoeve is dat ik word ingezet op mijn capaciteiten en talenten. Het idee dat ik wat met mijn talenten kan, geeft me veel voldoening. Het ziek zijn en het ontvangen van een uitkering doet toch wel zeer. Door mijn werk hier heb ik in ieder geval het gevoel dat ik wat toevoeg aan de maatschappij. Dat ik de boer kan vervangen als hij wat andere werkzaamheden heeft, een vergadering bijvoorbeeld, geeft me wel het idee dat ik iets nuttigs doe voor het geld dat ik ontvang. Het is niet zo dat ik me echt schuldig voel, maar het is wel confronterend dat ik door mijn ziekte eigenlijk geen volledige baan kan hebben of mezelf kan bedruipen. Dat vind ik wel pijnlijk.'
“De kennismaking met de antroposofie was voor mij revolutionair”
Antroposofie
'In 2006 kwam ik voor het eerst in aanraking met de antroposofie op zorgboerderij de Vijfsprong in de Achterhoek. Ik woonde daar en werd behandeld door een psychiater. Die kennismaking was voor mij revolutionair want het was compleet andere koek dan wat ik gewend was. Ik ben in een reguliere melkveehouderij opgegroeid en daar kwam ik opeens in de biologische landbouw terecht. Dat ging echt even heel anders. Ineens hadden koeien horens, waren ze goed gevuld en gaven ze minder melk. In de reguliere veehouderij hebben ze heel dikke uiers, geen grammetje vet op hun botten, maar geven ze wel heel veel melk. Ook werd er geen kunstmest gestrooid of gebruik gemaakt van gewasbeschermingsmiddelen. Het duurde even voordat ik om was, maar inmiddels zie ik de biologische landbouw en veehouderij veel liever dan de reguliere.
De revolutie gold ook op het gebied van de gezondheidszorg. Er werd naar de hele mens gekeken, gewerkt vanuit een holistisch oogpunt. Dat kende ik nog niet. Wat me verder opviel was dat de meeste hulpverleners ontzettend bevlogen waren en dat heeft me echt geraakt. Wilfried Minne, medeoprichter van Lievegoed was mijn psychiater. Een man die hoog op de maatschappelijke ladder staat en waarschijnlijk een goed salaris heeft, maar wel in zijn kloffie en fiat panda het erf op kwam rijden. Een grote tas met dikke dossiers onder zijn arm. Dat beeld zal me altijd bijblijven.'
Activiteiten
'Er worden hier met enige regelmaat activiteiten georganiseerd, maar daar doe ik niet vaak aan mee. Ik heb daar niet zo'n behoefte aan, omdat ik al twee keer in de week met anderen eet. Eén keer met een bevriende buurman en één keer help ik met koken op de groep beneden en eet ik met ze. En eens in de twee weken eet ik met nog twee andere bewoners samen met de maatschappelijk begeleidster. Met haar bespreek ik ook één keer per week hoe het met me gaat. Al die etentjes en de contacten overdag vind ik wel genoeg. Ik heb vaak mijn handen vol aan mezelf. 's Avonds het eten bereiden, opruimen en afwassen kost me al best veel moeite. Dus dan heb ik geen ruimte in mijn hoofd om ook nog ergens anders naar toe te gaan. Ik kijk tv, lees een boek of speel gitaar. Euritmie doe ik ook regelmatig voor de ontspanning. Zo probeer ik alle dagen na werktijd iets te doen om te ontspannen.
De Kerst- en Sinterklaasviering vind ik overigens wel leuk om mee te maken. Maar toneelspelen, wat hier ook regelmatig gebeurt, daar doe ik niet aan mee. Alhoewel ik met de regisseur heb afgesproken dat ik het Kerstspel dit jaar zal voorzien van gitaarmuziek.'
Toekomst
'Zoals ik het nu zie, denk ik dat mijn toekomst wel hier ligt. Althans de komende tien jaar. Verder dan dat kan ik echt niet kijken. Op goede dagen denk ik wel eens dat ik het werkleiderschap op een boerderij ook wel buiten deze omgeving zou willen doen, maar ik realiseer me altijd weer dat dat uiteindelijk teveel voor me zal zijn. De spanning van zoveel verantwoordelijkheid kan een grote trigger zijn voor mijn ziekte. Door schade en schande heb ik gewoon geleerd wat ik wel en niet aankan. Ik kwam na bepaalde avonturen altijd weer met beide voeten op de grond: ik heb een ziekte en daar moet ik gewoon rekening mee houden.'
www.dijkgatshoeve.nl
