Suzanne Brouwer
GZ psycholoog bij specialistische GGZ Queeste in Alkmaar
Suzanne Brouwer (34) komt in 2002 min of meer per ongeluk bij Queeste terecht. Kort na haar opleiding als orthopedagoog is ze op zoek naar een baan. Bij Queeste in Alkmaar willen ze haar graag hebben. Ze kan beginnen in het Molenhuis, een logeerhuis voor kinderen en jongeren met een verstandelijke beperking en/of psychiatrische problematiek. Suzanne voelt zich er direct thuis en vooral de ruimte die er binnen de organisatie is om jezelf te kunnen ontwikkelen en ontplooien spreekt haar erg aan. Van huis uit is ze niet bekend met de antroposofie, maar na ongeveer twee jaar begint ze aan de postacademische opleiding in Zeist. Inmiddels is Suzanne van het Molenhuis via de afdeling ambulante begeleiding, doorgestroomd naar de specialistische GGZ afdeling bij Queeste. Ze vertelt met passie over haar vak en hoe ze bij Queeste te werk gaan.
Bijzonder aan de GGZ afdeling van Queeste is dat we zowel jeugd als volwassenen behandelen en dat we geen IQ grens hanteren. Dat laatste betekent dat ook mensen met een lager IQ bij ons terecht kunnen. Onze visie sluit daar goed bij aan. We werken nauw samen met Het Molenhuis en met de Ambulante begeleiding. Zo kan het zijn dat een heel gezin bij ons in zorg is op verschillende afdelingen.
'De visie ‘”Heel de mens” dient als basis voor onze manier van werken. Zo heb je bijvoorbeeld te maken met een persoon en niet met een autist of een ADHD’er. Tijdens de therapie kijken we vooral naar iemands sterke kanten en hoe je die kunt gebruiken om de zwakke kanten te compenseren. Op die manier kijk je breder dan alleen naar de klachten.
Onze intakes zijn dan ook zeer uitgebreid. We kijken onder andere naar de ontwikkelingsanamnese (hoe is het kind/jong volwassene opgegroeid), vragen uitgebreid naar de biografie (bij volwassenen) en focussen op gezondheid en leefstijl. Zo hopen we naast de symptomen, ook een beeld te krijgen van de oorzaak. Stel, er komt een kind dat gedrag vertoont dat bij ADHD hoort, dan proberen wij te achterhalen of dat gedrag misschien door iets anders wordt veroorzaakt. En dan kan het bijvoorbeeld blijken dat dat kind eigenlijk heel angstig is, waardoor het heel druk wordt. Dus puur op gedrag zie je ADHD, maar dat kan dus ook een andere oorzaak hebben.
"De visie 'Heel de mens' dient als basis voor onze manier van werken"Om een zorgvuldige diagnose te kunnen stellen, betrekken we ook het sociale netwerk van de cliënt erbij. Zo betrekken we bij de therapie van kinderen altijd de ouders erbij en krijgen zij ouderbegeleiding. Tijdens de behandeling maken we dan gebruik van de informatie die we krijgen uit dat netwerk. Dit noemen we systeemtherapie. De wijze waarop dit allemaal wordt vormgegeven stemmen we altijd af op de hulpvraag en op het gezin zelf.
Bij het werken op antroposofische basis horen – onder andere – aanvullende therapieën. Zo is er spraaktherapie, kunstzinnige therapie, muziektherapie en uitwendige therapie. Dat zit in onze visie, in onze hele manier van denken; de drieledigheid, de vierledigheid, de levensfases. Wij zijn bijvoorbeeld minder geneigd om direct naar medicijnen te grijpen. En dat is ook de reden waarom veel mensen hier naar toe komen. Soms komt er iemand binnen die van zichzelf heel open is, waardoor externe prikkels wel heel indringend en veel binnenkomen. Door middel van bijvoorbeeld uitwendige therapie leren wij die persoon zich beter af te sluiten. Proberen we hem of haar meer grensbeleving te ervaren. Er zijn ook veel overeenkomsten met gewone therapie. Zo bieden we ook een stukje psycho-educatie en vaardigheidstrainingen aan. We zijn namelijk allemaal ook regulier opgeleid. Deze therapiën lijken dan weer wat meer op wat ze op andere plekken doen. Bij ons is het complementair, we sluiten het niet uit, maar doen het erbij.
Door het politieke klimaat wordt er veel bezuinigd in de gezondheidszorg, ook bij Queeste merken we dat. Zo valt bijvoorbeeld uitwendige therapie niet meer binnen de basisverzekering en wordt het daardoor voor een veel kleinere groep bereikbaar. Ook zijn er veel non-verbale therapieën afgekalfd of wegbezuinigd. De tendens lijkt zich echter te keren. En dat is te hopen want het zou echt zonde zijn als deze aanvullende therapieën niet meer bereikbaar zouden zijn voor mensen met een kleine beurs.'
www.queeste.nl
