Ardan Heerkens
Priester in de Christengemeenschap in Amsterdam
Ardan Heerkens is priester in de Andrieskerk voor de Christengemeenschap in Amsterdam Zuid. Dit is een internationale gemeenschap die in 1922 werd opgericht door een aantal jonge theologen, met hulp van Rudolf Steiner, die na de Eerste Wereldoorlog behoefte hadden aan een nieuwe religieuze beweging.
'Omdat de teksten en sacramenten waarmee wij werken doorgegeven zijn via Rudolf Steiner, wordt het door sommige mensen gezien als zijn gedachtegoed en krijgt het iets goeroe-achtigs. Maar zo is het niet. Steiner was een geesteswetenschapper en kreeg alle teksten door van boven. Het mooie vind ik dat hij zich zelf ook vaak over de inhoud verwonderde. Net zoals hij de antroposofie zag, zag hij de Christengemeenschap. Als een levend wezen dat gevoed moet worden door mensen. Alleen dan kan het zich verder ontwikkelen.
Wij zijn er om zielen te voeden, niet om ze te reddenHet verschil met andere geloofsgemeenschappen is dat de Christengemeenschap enkel bestaat omdat de mensen het willen en niet andersom. Mensen hebben behoefte aan verdieping en die geven wij hen zonder ze iets op te leggen. Wij zijn er om zielen te voeden, niet om ze te redden. We dicteren de mensen ook niet hoe zij moeten leven. Bij de Christengemeenschap gaat het om de werking van het Christus-wezen in de mens. Daarmee bedoelen we de mens in zijn reinste vorm. Als mens word je geboren met bepaalde eigenschappen en driften die nodig zijn om te kunnen leven. Om geboren te kunnen worden. Maar ze hebben ook een destructieve kracht in zich. Als het ego bijvoorbeeld te groot wordt, neem je niet meer waar wat de behoeften van een ander zijn. Eigenlijk pendelen we daar de hele tijd tussen: wat is goed voor mij en wat is goed voor de ander? Het ego zelf heb je uiteraard nodig. Daarmee zorg je voor jezelf. Het zorgt ervoor dat je te eten hebt. En alles wat ik op eet, kan jij niet eten. Zo eenvoudig is het. Maar tegelijkertijd heb ik ook de mogelijkheid om iets terug te geven. Misschien zelfs in die veelvoud dat jij er beter van wordt.
Wat wij als Christengemeenschap nastreven is dat de mens zich realiseert dat het Christus wezen afhankelijk is van ons mensen en ook alleen via ons mensen werkzaam kan zijn. Daarvoor gebruiken wij de teksten en sacramenten die ons gegeven zijn via Rudolf Steiner en werken we met het Nieuwe Testament. Weet je, het Nieuwe Testament is een beschrijving van hoe het 2000 jaar geleden ging. Het zijn verhalen. Maar het mooie is dat die verhalen over de werking van Christus, vandaag de dag nog net zo actueel zijn als toen. Dat is de reden dat wanneer je met teksten uit het Nieuwe Testament werkt, mensen zich nog steeds aangesproken voelen. Al die verhalen hebben te maken met de (geestelijke) ontwikkeling van de mens. Onze ziel is van nature geneigd om, als we niet oppassen, zich zo met de aardse materie te verbinden dat we geen toegang meer krijgen tot de geestelijke wereld. Christus maakt het mogelijk dat je je als mens verder kan ontwikkelen en niet blijft steken in het aardse. Ik wil er voor zorgen dat het Christus-wezen werkzaam kan zijn op aarde, zonder daarmee de ander te overstelpen of te belasten. De mensen die lid zijn van onze gemeenschap zijn dat niet vanaf hun doop of de jeugdwijding. Wij willen dat mensen bewust voor ons kiezen en dat kan pas op het moment dat je je oprecht kunt verbinden met de materie waarmee wij werken.
Jeugd
Ik ben vrij christelijk opgevoed, maar we gingen nooit naar de kerk. Mijn ouders werkten op antroposofische basis in een heil-pedagogisch instituut met kinderen die speciale verzorging nodig hadden. Alle jaarfeesten zijn me dan ook met de paplepel ingegoten. Daarnaast ging ik naar de vrije school, dus ik ben als kind echt ondergedompeld in de antroposofie. Alleen toen ik rond de 20 was, keerde ik me er van af. Ik wilde er niks meer van weten. Totdat ik op een gegeven moment voelde dat ik geestelijk uitgedroogd was. Ik wilde weer gevoed worden. Het werd mij helder dat de manier waarop wij als mensen handelen de vooruitgang of achteruitgang van de wereld bepaalt. Iedereen heeft daar zijn eigen verantwoordelijk in. Voor mij werd duidelijk dat ik het religieuze gedeelte daarin wilde verzorgen. Dat is waar ik me verantwoordelijk voor voel. Waar het mij om gaat is dat de mensheid niet verhard, maar zich kan omvormen tot een wezen dat zich opnieuw verbindt met de geestelijke wereld waaruit het gevallen is. Want dat is het paradijs. Samen moeten we het doen.'
Christengemeenschap Amsterdam
