terug naar Inspirerend

Marijke de Vries

Kunstzinnig therapeut

Marijke de Vries is kunstzinnig therapeut. Ze werkt met psychiatrische patiënten voor de PAAZ in Blaricum en heeft haar eigen praktijk in Haarlem.

Marijke de Vries is beeldend kunstzinnig therapeut. Ze heeft haar eigen praktijk voor kunstzinnige therapie in Haarlem en daarnaast werkt ze in de psychiatrie als vaktherapeut/behandelaar.

'Ik wist van jongs af aan dat ik iets met mijn handen moest doen. Op de kleuterschool kreeg ik altijd veel complimenten en eigenlijk twijfelden de juffen of ik de werkjes wel zelf had gemaakt. Dat ik een talent had, was dus al vroeg duidelijk. Tegelijkertijd had ik vanaf mijn vierde ook het gevoel dat ik wel iets met kunst zou gaan doen, maar nooit kunstenaar zou worden.
Toen ik achttien was kwam de vraag om mijn werk te exposeren en dat vond ik confronterend. Al mijn werk aan de wand bleek opeens niet meer dan verf op papier. Wat moest ik ermee? Ik ben toen bewust een tijd gestopt met schilderen. Ik ben vervolgens op zoek gegaan naar de bronnen van de kunsten en hoe kunst een dienende taak kan hebben in onze cultuur. Via boeken kwam ik uit de betekenis van kunst in Afrika: het woord bestaat daar niet op zichzelf. Het is hetzelfde woord voor het goede en het ware. Dat raakte mij zo diep, zodat ik geld ging verdienen met schoonmaak-klussen zodat ik op reis kon naar Afrika om mijn ontdekking verder te onderzoeken. In dezelfde tijd liep ik stage bij een reclamebureau. Daar werd een zaadje gepland voor het werk wat ik nu doe. Tegenover mijn kantoor stond de opleiding voor creatieve therapie. Ik keek vaak met jaloezie naar de studenten die dat gebouw binnengingen. Ik dacht dat ik dat niet zou kunnen. Daar moest je vast een stabiel persoon voor zijn en dat vond ik mezelf niet, maar het bleef kriebelen.

'Je handen zijn een verlengstuk van je hart.'
Na mijn reis naar Afrika ging ik naar het Rietveld. Ik bleek getalenteerd en sloot de opleiding af met een schilderprijs. Met mijn schilderijenverkoop verdiende ik zoveel geld dat ik op een gegeven moment de kans zag om een nieuw leven te starten. Nadat ik iemand had ontmoet die de opleiding deed voor kunstzinnige therapie wist ik hoe het verder moest. Ik was 28 en vond in de studie kunstzinnige therapie datgene, waar ik al mijn hele leven naar op zoek was: het medische en het psychologische combineren met kunstzinnig werken.'

Kunstzinnig versus creatief

'Ik had ook creatieve therapie kunnen gaan doen, maar er was iets wat mij niet zo aansprak. Bij die vorm gaat het vooral om expressie: dat wat in jou zit naar buiten brengen. Maar dat is niet het enige waar ik belangstelling voor heb. Ik wenste dat wat je maakt, gezondheid brengt aan je hele wezen. Dus niet alleen van binnen naar buiten, maar ook andersom. Zoals een collega arts het zo mooi verwoordt: 'Kunstzinnige therapie is herprogrammering.' Dat klinkt misschien heel kil maar wat ermee wordt bedoeld is dat er in je lijf ook daadwerkelijk iets verandert door de gezonde beelden die je zelf maakt (schilderijen, tekeningen, beelden van klei, speksteen etc). Het is bijzonder om tijdens het kunstzinnig proces de gezonde Ik-krachten uit te nodigen om innerlijk in beweging te komen. Dat is wat kunstzinnige therapie doet. Het nodigt je uit om die gezonde Ik-krachten weer aan te spreken en te versterken.'

Handen en je hart

'Kunstzinnige therapie zet je dus eigenlijk op twee manieren in: om bloot te leggen wat er aan de hand is en om dat waar je voor kwam om te vormen tot wat jou kan dienen. Het fungeert als een soort spiegel. Je handen vertellen eigenlijk altijd zonder oordeel wat er van binnen aan de hand is. Dat is zo mooi. Vervolgens heb jij de ruimte om daar iets mee te doen. Om het te transformeren zodat je weer vrij de verbinding met je Ik kan maken.
Ik begeleid een mevrouw van wie haar man heel plotseling was overleden. Plotselinge rouw is de ergste vormen van rouw, want er was geen tijd om afscheid te nemen. Met deze vrouw ben ik met steen gaan werken, want ze was eigenlijk helemaal versteend van binnen. Uit een mooi stuk rozenkwarts ontstond een beeld van een man en een vrouw die elkaar innig omhelzen. Haar reactie was: 'Ik weet niet of ik dit wel wil.' Wat ze bedoelde was dat ze haar verdriet en vooral het gemis aan intimiteit eigenlijk niet aan wilde kijken. Ze had dit niet van te voren bedacht, het was gewoon iets wat ontstond. Een boodschap. Ze heeft intens veel van haar man gehouden, dat is wat er achter haar verdriet altijd is. Dat is de magie van met je handen werken. Je handen zijn een verlengstuk van je hart. Je hoofd kan verwarring hebben, maar je hart liegt nooit. Het beeld heeft nu een mooie plek op de vensterbank en het licht valt er doorheen. Dat is de magie van kunstzinnige therapie.'

www.kunsttherapiehaarlem.nl/

door: Daphne van Heerdt & Gino Smink
Haarlem | vrijdag 27 februari

Portretten

terug naar Inspirerend
advertenties & nieuwsbrief

Door antroposofie geïnspireerde initiatieven in Noord-Holland

Vormgeving en ontwikkeling door Ginolica.