Lucky van der Leen en Barbara Gerlach
Eigenaressen van Het Bonte Huis in Heemstede en Haarlem
Anderhalf jaar geleden klopte Lucky van der Leen (l) aan bij Barbara Gerlach, oprichtster van kinderopvang Het Bonte Huis in Haarlem, of ze misschien wel eens nagedacht had over een franchise-formule. Lucky deed haar naam eer aan en bracht Barbara precies wat ze op dat moment nodig had. Een mooi portret over twee krachtige vrouwen, vertrouwen en werken vanuit je hart.
Lucky: 'Anderhalf jaar geleden had ik heel sterk het gevoel dat ik wat anders wilde. Mijn kinderen werden groter, ik wilde graag voor mezelf beginnen en het leek me heel fijn om weer iets met peuters te doen. Ik heb een pedagogische achtergrond, maar heb 18 jaar in de hulpverlening gezeten dus het leek me goed om eerst weer wat ervaring op te doen. Ik ben gaan googelen en kwam op de site van het Bonte Huis terecht. Het leek me een hele fijne kinderopvang en ik dacht ik bel gewoon en leg mijn idee van een franchise formule voor. Ik had geen idee of Barbara dat wel wilde. De volgende dag zaten we al om de tafel en in mei 2019 opende ik de deuren van Het bonte Huis Heemstede.'
Barbara: 'Het ging eigenlijk zoals het wel vaker gaat in het leven. Ik was er net achter dat de overname van het Bonte Huis in Haarlem niet door ging en zat met mijn handen in het haar. Toen stond Lucky opeens op de stoep met haar franchise-idee en ik dacht: “Wow, wat een goed idee!”. Mijn wens is dat er veel meer kinderen op onze manier opgevangen kunnen worden, omdat het toch wel heel onderscheidend is. We hebben maar één groep met zeven kinderen. Er heerst een huiselijke sfeer; het is rustig; er zijn weinig prikkels en alle tijd voor aandacht.'
Lucky: 'Voordat ik de vestiging hier opende, heb ik ruim een jaar bij Barbara op de groep meegelopen. Ik heb mijn diploma's allemaal wel, maar dat was zo lang geleden, ik vond dat ik er eerst weer even inspiratie en praktijkervaring moest opdoen voordat ik mijn eigen vestiging zou openen. Dus als er leidsters ziek waren, viel ik in. Daarnaast vergaderde ik bijna wekelijks met Barbara, want ik moest alles leren over het ondernemerschap: hoe begin ik, hoe maak je een begroting, aan welke eisen moet de vestiging voldoen, hoe koop je in. Alles!'
"Wij zijn inderdaad meer beschouwend op de achtergrond aanwezig, daardoor ontstaat er veel meer rust"Barbara: 'Het bonte Huis Heemstede is een tweede vestiging, maar elke vestiging mag zijn eigen uitstraling hebben. Ik bewaak het in zoverre dat het de warme sfeer van Het Bonte Huis ademt, met zorgvuldig uitgekozen materiaal en natuurlijk dat het net zo kleinschalig is. Maar verder vind ik ook dat Lucky haar eigenheid erin kwijt moet kunnen.'
Lucky: 'Ik ben geen kunstenares zoals Barbara, maar natuurlijk doe ook ik veel creatieve dingen met de kinderen en de pedagogische aanpak is ook gelijk aan die van Barbara, dus het heeft meerdere raakvlakken. Als leidster probeer ik de kinderen zo min mogelijk in hun spel te storen. Ik bewaar de rust en geef de kinderen veel ruimte voor het vrije spel. Dat biedt de kinderen de mogelijkheid zich helemaal vrij te ontwikkelen. Natuurlijk hebben we ook gezamenlijke momenten, zoals bijvoorbeeld fruit eten of de warme lunch tussen de middag. Verder blijkt het toch ook altijd zo dat wanneer we aan het kleien zijn en er een kindje geen zin in heeft, het toch aan tafel blijft zitten om te kijken hoe de anderen het doen.
Barbara: 'Als je als leidster heel aanwezig bent en altijd in het middelpunt staat, ligt de focus van de kinderen op de leidster en niet op elkaar. Wij zijn inderdaad meer beschouwend op de achtergrond aanwezig, daardoor ontstaat er veel meer rust. Als je in je stoel kan zitten genieten van een kopje koffie doe je het goed, want dan hebben de kinderen je niet nodig. Deze momenten zijn zo kostbaar, gewoon omdat je ziet hoeveel plezier de kinderen met elkaar hebben en hoe ze zelf dingen oplossen. Als er een keer iets niet gaat, springen wij namelijk niet meteen op in om het voor ze te regelen. Als er een kind bij mij komt omdat het niet op het fietsje kan, zeg ik niet: “Nou Piet, jij mag nog vijf minuutjes en dan mag Klaas”, want dan los je het vanuit je hoofd op en zo werkt het niet bij kinderen, kinderen zijn in het moment. Tegen de tijd dat die vijf minuten om zijn, is Klaas al lang weer met iets anders aan het spelen. Ik geef het kind te weten: “Ik zie het”. Daardoor schept onze benadering een heel conflict-vrij spel.'
Lucky: 'Het mag kleinschalig zijn, maar het is wel gewoon een onderneming. Als iedereen naar huis is, sta ik nog schoon te maken en moet ik mijn administratie doen, dus ik draai rustig 60 tot 70 uur in de week. Maar ik doe het met heel veel plezier. Ik vind het heerlijk om overdag met de kinderen bezig te zijn en in de avond of op mijn vrije dag daar alles omheen te regelen en creatieve dingen te bedenken. Ik vind het gewoon allemaal ontzettend leuk. Wel moet ik toegeven dat ik een man heb die met vervroegd pensioen is en die thuis alles regelt. Dus als ik om 19 uur thuis kom, staat het eten klaar en hoef ik alleen maar mijn sloffen aan te trekken. Dat scheelt zo veel, want als ik het thuis niet op orde zou hebben, zou ik het niet redden. In het begin stond ik vijf dagen alleen op de groep, maar inmiddels heb ik twee groepshulpen die me assisteren. Ook helpt mijn dochter van zestien op de donderdagmiddag na school mee. Dan maakt ze het hok van de cavia’s schoon die in de tuin staan en zet ze de yoghurt klaar. Sinds kort is er op de woensdag een pedagogisch medewerker en ben ik dus vrij. En mocht ik ziek zijn dan kan zij ook op de donderdag en vrijdag invallen. Maar ik hoop gewoon dat ik nooit te ziek ben om te komen werken. En als dat wel zo mocht zijn, dan komt het links- of rechtsom wel goed.'
Barbara: 'Ik heb al zo vaak voor bepaalde vragen of 'problemen' gestaan, maar ik heb er alle vertrouwen in dat er altijd een oplossing komt. Helemaal in het begin bijvoorbeeld had ik een keer mijn voorraad niet goed bekeken en kwam er 's ochtends achter dat de luiers op waren. Ik stond in mijn eentje op de groep zonder hulp, dus ik kon niet even iemand naar de supermarkt sturen. Toen kwam er opeens een opa zijn kleinzoon brengen. Hij had een hele rugzak vol met luiers en hij zei: “Ja ik wist niet of ik luiers mee moest brengen.” Dat is toch bijzonder! Ik geloof er echt in, dat als je zo vanuit je hart leeft en zo betrokken bent bij je werk je altijd wordt geholpen.' www.hetbontehuis.nl
